Krabbel hier, Tweet daar. Ik hoor bijna niet anders meer. Waar is die tijd van gewoon bellen met de telefoon? Sms-en en bellen, dat is wat die van mij kan...meer niet. En eerlijk gezegd mis ik het ook niet. Maar toch...die nieuwsgierigheid. Bang zijn om iets te missen? Of is het gewoon er bij horen, en met de rest van de kudde meegaan? Geen idee...een combinatie van factoren is denk ik de beste omschrijving.
Voorlopig is het vooral alles uitzoeken. Wat betreft internet kan mijn technisch inzicht best een opsteker gebruiken. Maar goed, oefening baart kunst zegt men, daar ga ik dan ook maar vanuit.
Moraal van het verhaal:
Sinds vandaag ben ik officieel een blogger én een twitteraar. Volgens mij hoor ik nu toch echt bij die kudde...
